Το έργο αφορά την εσωτερική αναδιαμόρφωση του διαμερίσματος βρίσκεται στον 5

ο όροφο της
πολυκατοικίας του 1959, επί της οδού Πατριάρχου Ιωακείμ, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της
Θεσσαλονίκης. Διαθέτει απρόσκοπτη θέα προς τον βυζαντινό ναό της Αγίας Σοφίας και την πλατεία, ενώ
βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον πεζόδρομο της οδού Ικτίνου αλλά και τη μεγάλη
κυκλοφοριακή αρτηρία της Εγνατίας.
Η διάταξη των χώρων του διαμερίσματος συμμορφώνεται με τα πρότυπα των κτιρίων των δεκαετιών του
’50 και του ’60, με σαφώς διαχωρισμένους χώρους και μακρείς διαδρόμους. Η σχεδιαστική πρόκληση
ήταν το διαμέρισμα να εκσυγχρονιστεί και να πάρει νέα πνοή ζωής, καλύπτοντας τις ανάγκες μια
τετραμελούς οικογένειας, με ασφαλείς και ανώδυνες επεμβάσεις ως προς τη φέρουσα ικανότητα του
κτιρίου, χωρίς να αλλοιώσει τον αρχικό του χαρακτήρα και την αισθητική που αποπνέει μία από τις πιο
ιστορικές και αριστοκρατικές συνοικίες της πόλης, αξιοποιώντας παράλληλα την ιδιαίτερη τοποθεσία του
στον αστικό ιστό.
Το νέο διαμέρισμα αποτελείται από άνετο σαλόνι και τραπεζαρία, χωριστή κουζίνα με βοηθητικό χώρο, 3
υπνοδωμάτια, 1 μικρό ξενώνα, 1 μπάνιο και 2 wc, αποθήκη, και πολλούς επιπλέον αποθηκευτικούς
χώρους κατά μήκος του διαδρόμου. Οι χώροι διημέρευσης συγκεντρώνονται στη βορειοδυτική πλευρά
του διαμερίσματος, όπου είναι και η πρόσοψη της πολυκατοικίας, ενώ οι χώροι διανυκτέρευσης
αποτραβιούνται στο πίσω μέρος του διαμερίσματος, εξασφαλίζοντας την απαραίτητη ηρεμία. Τα όρια
μεταξύ του χώρου της εισόδου, την τραπεζαρία και τον καθιστικό χώρο του σαλονιού είναι ασαφή,
διαμορφώνοντας τελικά ένα ενιαίο φωτεινό χώρο. Η κουζίνα διαχωρίζεται λειτουργικά, ενώ διαθέτει μικρό
βοηθητικό χώρο, όπου χωροθετούνται δευτερεύουσες χρήσεις. Διασχίζοντας το διάδρομο, διατάσσονται
διαδοχικά ο ξενώνας, τα δύο παιδικά υπνοδωμάτια, με το μπάνιο και το wc επισκεπτών να
παρεμβάλλονται, και στο τέλος του διαδρόμου διαμορφώνεται η κύρια κρεβατοκάμαρα, η οποία διαθέτει
ιδιωτικό wc.
Οι σχεδιαστικές επεμβάσεις επιλύουν προβλήματα διαρρύθμισης που οφείλονταν στην πολλαπλή
κατάτμηση των χώρων, γεγονός που προκαλούσε αίσθηση στενότητας. Συνεπώς, οι χώροι διημέρευσης
ενοποιούνται και γίνονται περισσότερο λειτουργικοί και ευρύχωροι, με το φυσικό φως να διαχέεται
ελεύθερα, αναβαθμίζοντας στην ποιότητα του χώρου. Ακόμα και στο χώρο της κουζίνας, ο διαχωρισμός
γίνεται με τη χρήση υαλοστασίου, ώστε οπτικά να αποτελεί συνέχεια του καθιστικού χώρου,
απολαμβάνοντας παράλληλα φυσικό φωτισμό και πρόσβαση στη θέα.
Η επιλογή των υλικών προσανατολίστηκε κυρίως σε φυσικές υφές και χρώματα, με κύρια στοιχεία το
λευκό και το ξύλο σε δρύινη απόχρωση. Το ξύλινο διαχωριστικό της κουζίνας και τα ξύλινα δάπεδα
προσδίδουν ζεστασιά και οικειότητα στο χώρο, με τους λευκούς χρωματισμούς στους τοίχους και στην
επίπλωση να ενισχύουν τη διάχυση του φωτός και δίνουν την ψευδαίσθηση ενός ακόμα μεγαλύτερου
χώρου. Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελούν οι μεταλλικές λεπτομέρειες, ιδιαίτερα στο υαλοστάσιο της
κουζίνας, καθώς οι καμπύλες τους κάνουν το σχεδιασμό πιο κομψό και ανάλαφρο, υπογραμμίζοντας με
το μεγάλο ύψος του χώρου.
Σκοπός του σχεδιασμού ήταν η διαμόρφωση ενός διαμερίσματος που συνδυάζει αρμονικά την
πολυτέλεια με την εργονομία, δίνοντας έμφαση στην άνεση και την αισθητική. Οι καθαρές φόρμες με τις
λιτές γραμμές, η ήπια χρωματική παλέτα και τα καμπύλα στοιχεία συνθέτουν ένα περιβάλλον ισορροπίας
και ηρεμίας, προσφέροντας το περιθώριο να αναδειχθεί η εξαιρετική οπτική φυγή προς την ιστορική
εκκλησία – τοπόσημο της πόλης και την ευρύχωρη πλατεία της, αιχμαλωτίζοντας τη ματιά του επισκέπτη
και ενοποιώντας το μέσα με το έξω.